وقتی علما می روند...
انا لله و انا الیه راجعون
ما مال خداییم...
(درسی
بود که از محضر یکی از شاگردان حضرت آیت الله مهدوی گرفتم. نه اینکه ما از خداییم،
بلکه ما مال خداییم)
سر کلاس درس استاد، و جسته گریخته مشاهده بعضی شاگردان با ایمان و با اعتقاد، ولایی و توانمندی که در دانشگاه عالم وارسته حضرت آیت الله مهدوی کنی تحصیل کرده بودند و تعاریفی که از ایشان می شنیدیم، غیر مستقیم ارادتمان نسبت به ایشان شکل گرفت... در کنار پرورش شاگردانی پرتوان، خدمات ایشان در مسئولیت های مملکتی که بعدها بیشتر عیان خواهد شد، و بماند نادانسته های ما از ایشان که کم نیست.
رفتن عالمان وارسته و صبور و پایبند به انقلاب و امام و رهبری اگر بگوییم ضایعه ی جبران ناپذیر است به دور از حقیقت نیست...
خوشا به سعادتش که رهبرش بر او نماز خواند و بدرقه اش کرد تا آسمان...
به واسطه بهره گیری غیر مستقیم از ایشان از طریق شاگردان تربیت یافته مکتب این بزرگوار بر خود لازم دانسته یاد ایشان را گرامی بدارم.
و از خدای منان طلب کنیم رحم و عنایتش را که فقدان ایشان شروع سختی هایی نباشد که با وجود بودن با برکتشان، از مملکت ما دفع شده بود...
رحمت و رضوان الهی نصیبشان
