ما سینه زدیم بی‌صدا باریدند...
به دنبال سخنان گهربار حضرت آقا.حفظه الله. امروز، در حرم امام رئوف.علیه السلام. بودم "آرزوی شهادت" روزیم شد،
ببینید دل را می برد و مهمان اشکهای دلتان می کند:
ما سینه زدیم بی‌صدا باریدند
از هر چه که دم زدیم، آنها دیدند
ما مدعیانِ صفِ اول بودیم
از آخر مجلس شهدا را چیدند
******
پ.ن:
- راستی سلااام همسنگران بزرگوارم، عیدفاطمیتان مبارک و عنایات خاصه ی حضرت مادر.سلام الله علیها. جاری بر لحظه لحظه های زندگیتان،
امسالتان پر از برکات و عنایات مهربان الهی، و عافیت، بصیرت و عاقبت بخیری و تعالی پیش رویتان،
به امید ظهور مولایمان.عج. و به قول همسنگر عزیز ان شاء الله پای رکابش باشیم و بمانیم تا ابد...
- این هم حرف دلی:
خوشا به حالت دوست عزیز که الان در ضیافت برادران و پدران شهیدمان حسابی حال می کنی، یادت نرود من دلتنگ باز پا روی دل گذاشته ای را در کنارشان یاد کنی...
- و باز هم راستی!: ممنونم از همسنگر بزرگوار و گرامیم که پیامشان تلنگر و مشوقی شد تا سری به کلبه بیقراری بزنیم.. قلمشان پر برکت تر ان شاء الله
