وای از کرب-و-بلا

آن وقت که جانمان می رفت، آن وقت که جانمان را در خاک می گذاشتیم ، و به خدا و به مولایش حسین.ع. می سپردیم،

 رمضان بود...حالمان دگرگون رفتن ناگهانی اش...

وسخت است خیلی سخت

آن روز تشنگی امان می برید...جسم ازتوان افتاده بود روزه بود... جان که داغ تازه و هجران ابدی نصیبش شده بود و در تب و تاب و از توان افتاده... نمی توانستند همدیگر را تامین کنند...بی حال بی حال... هر دو تشنه...

بزرگواری برای اینکه در آن وضعیت از حال نرویم دورمان آب می پاشید تا هوا کمی خنک شود،

حال کسانی که عزیز از دست داده اند چگونه است؟!.... ماه مبارک هم باشد.....

ما یک عزیز از دست دادیم  اما کربلا........

وای از کربلا.............

وای از مصیبت های بی بی زینب کبری و اهل بیت مطهر آقا سیدالشدا علیه السلام...............