نبودن ت!

لبریز تر از همیشه "نبودنت" را در درون به طوفان نشسته ام.. 

ای گوهر ناب تکرار نشدنی زندگیم...

***

پی نوشت:

هیچ وقت فکرنمی کردم روزی اینگونه نداشته باشمت...

هوای اتاق داشت خفه ام می کرد،پنجره را گشودم تا نفسی بالا بیاید، سردم شد،نزدیک به لرز،اما دوست نداشتم پنجره را ببندم، سردی هوای نبودنت مرا با خود برده است...