از اتوبانی عبور میکردیم، جمله ای آویز شده بر روی پل عابر توجهم را به خود جلب کرد، با دقت خواندمش، حکیمانه ای بود در جای خودش، برای خودش:
به امید فرداها محبتمان را ذخیره نکنیم...
بهترین معلم انسان اطراف اوست.
ان فی ایام دهرکم نفحات،الا فتعرضوا لها...