جرعه ای از عرفان عرفه

 عرفه که نزدیک می شود اضطراب وجودت را فرا می گیرد، در برزخ خوف و رجایی عمیق با دل خودت و خدایت می مانی... دست دل را به جایی نرسانی که آرامش را حتی دورادور لمس کند بین زمین و آسمان سرگردان و معلق می ماند....

عجب غبطه هم می خوری به حال حاجیانی که در صحرای عرفات در کنار امامشان .عج. دعای دلنشین و عاشقانه های حضرت سیدالشهدا .ع. با رب العالمین حضرت حق را زمزمه می کنند و خوشا خوشا به حال آنانکه می بینند و می شنوند نجوای امام غریبشان را..........

 

اِلهى! اِلى مَنْ تَکِلُنى اِلى قَریبٍ فَیَقْطَعُنى اَمْ اِلى بَعیدٍ فَیَتَجَهَّمُنى اَمْ اِلَى الْمُسْتَضْعَفینَ لى وَاَنْتَ رَبّى وَمَلیکُ اَمْرى...

خـدایا! به که واگذارم مى کنى؟! آیا به خویشاوندانى که از من بِبُرَند؟ یا بیگانگانی که مرا از خود دور کنند و گره در ابرو بیفکند و روی برگردانند؟ یا به کسانى که ضعف مرا می خواهند و خواری ام را طلب می کنند؟

حال آنکه تو خدای منی، وتویی کارساز و زمامدار من...

 

الهی!

اَشْکُو اِلَیْکَ غُرْبَتى...

مولای من! من شکوه از غربت و تنهایی و دوری ام را به دامان تو می ریزم، و در آستان تو می گریم...

 

*****

کیست تا کشتی جان را ببرد سوی نجات

دست ما را برساند به دعای عرفات

 

موسی من تو به دنبال کدامین خضری؟

گوشه ی چشم تو ابری ست پر از آب حیات

 

خوش به حال شهدایی که نمردند هنوز

که دلی دارند بشکسته تر از پیرهرات...

*****

پ.ن:

دل غبارگرفته و به هم ریخته ما و جماعتی بادردهایشان... همسنگران گرامی هر جا که دعای عرفه را زمزمه می کنید کنج کنج دعاهایتان ما را هم یاد کنید......