به یادماندنی های یک یار (2)
تلفن ناشناس!
یک بار، دوبار، سه بار..اول و دومش را متوجه نشد، بار سوم برداشت
- الو، .... خانم
- ببخشید جنابعالی؟
- ....چی...
- وااای خدای من، حاج خانم شمایید؟...
داشت فکرش را بابت مسئله ی مهمی نظم می داد، نیم ساعت بعد باید می رفت سراغ آن کار... حالش درگیر آن مسئله بود... که تلفن زنگ زد...
مادر آقاسید...
تلفنش را نداشت، قرار بود از خانم همسایه بگیرد تا گاهی مزاحم اوقات شریفش شود.
- وظیفه من بود مادر جان من بایدخدمت شما تماس می گرفتم...
از شرمندگی نمی دانست زمین برود... از نشاط درونی نمی دانست هوا برود... از خجالت و خوشحالی مانده بود چه کند...
حالش خوب شد... روی آسمان زمین....
برادر به موقع به دادش رسید...دلگرمی حضور مادر... مادر عزیز زنگ زده بود حالش را بپرسد در آن شرایط... خدایا....................
راستی تازگی ها، دل برای بودنهایتان بیشتر از پیش تنگ می شود......
شنبه 23 خرداد 94
